۴

25 نوامبر, روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان است.

خشونت جسمی, جنسی, مالی, سیاسی و روانی و....

شاید خشونت روانی بدترین شکل آن باشد که در کشور ما کمتر از بقیه به آن توجه شده است.

چطور زنی می تواند در دادگاه ثابت کند که همسرش فحاشی می کند و توهین می کند

چطور دختری می تواند از متلک های پسر همسایه شکایت کند.

چطور کارمندان زن می توانند از تبعیض جنسیتی که در محل کارشان اعمال می شود شکایتی بکنند.

.......

افسردگی خیلی از زنان ایرانی,خودسوزی زنان استان های غربی,..

قانونی هم نیست که بتواند از زنان ما در مقابل این خشونت ها دفاعی بکند و حتی خیلی از قوانین خود باعث آزار بیشتر زنان و دختران ما می شود.

قانون دیه,ارثیه,طلاق ,نفقه , حجاب,....

قانون حضانت فرزند  بدترین خشونت روانیست که روح زنان ایرانی را می آزارد.

هرگز فراموش نمی کنم اشکهای دوستی که برای همیشه ردی از کتکهای همسر سابقش روی صورتش مانده بود و بعد از طلاق از دخترش جدا شده بود و به خاطر ازدواج مجدد دیگر حق دیدن دخترش را نداشت.

دردل زیاد است و این که قوانین عوض می شود یا نه مهم نیست.چون خیلی از مشکلات , ریشه در فرهنگ ایرانی اسلامی ما دارد.

زنان و دختران میهن ما باید آموزش ببینند, حقوق خود را بشناسند و اعتماد به نفس خود را بیشتر کنند و قوی باشند.

به یاد تمام زنان قهرمان ایرانی که برای احقاق حقوق همه ایرانیان و نه فقط زنان, در بند هستند و همچنان در مقابل تمامی سختیهای ایستادگی می کنند.